Για ένα δέντρο

Σκέφτομαι ένα δέντρο.
Μπορώ να το δεχτώ ως εικόνα...
Μπορώ να το νιώσω ως κίνηση...
Μπορώ να το προσδιορίσω ως είδος...
Αλλά αυτό που μπορεί επίσης να συμβεί, εάν η ομορφιά και η βούληση συναντηθούν, είναι ότι καθώς σκέφτομαι το δέντρο οδηγούμαι προς μια σχέση, και το δέντρο παύει να είναι ένα Αυτό...
Έχει άραγε συνείδηση το δέντρο, όμοια με τη δική μας; Δεν έχω εμπειρία αυτού του πράγματος...Αυτό που συναντώ, δεν είναι ούτε η ψυχή του δέντρου, ούτε κάποια νύμφη των δέντρων, αλλά το ίδιο το δέντρο. 

*Buber, Martin, I and Thou (1923), Scribner's, New York, 1970, σσ. 57-59*